ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ ΨΕΜΑ

Εχω μια αναμνηση απο αυτη την μερα, πολυ εντονη. Δεν θα την ξεχασω σε ολη μου την ζωη.
Τι εκανα λοιπον μια πρωταπριλια, πριν πολλα πολλα χρονια, οταν ημουν ακομη 17 χρονων.
Πηγαινα λυκειο τοτε ακομη. Δεν μεκοβε και πολυ το μυαλο μου.
Σχολαμε λοιπον απο το σχολειο και στο δρομο , μεχρι να φτασουμε στην σταση του λεοφωρειου, σκεφτομαστε με την κολλητη μου, τι ψεμα να πουμε στο αμορε της για να τον κανουμε να ερθει να την δει. [ το παληκαρι ηταν απο ενα κοντινο χωριο].
Μου λεει λοιπον η εξυπνη φιλεναδα μου, να τον παρω τηλεφωνο και να του πω οτι την Τουλα[ετσι την ελεγαν] την χτυπησε ενα αμαξι.
Με το πολυ μυαλο που ειχα και γω τοτε, συμφωνησα και παω σε εναν τηλεφωνικο θαλαμο[δεν ειχαμε τοτε κινητα] και τηλεφωνο στον νεαρο.
'' που την εχουν;'' με ρωταει.
''στο νοσοκομειο'' απαντω
''που εισαι εσυ τωρα; ''ρωταει
''στην σταση του λεοφωρειου'' απαντω.
''περιμενε εκει και ερχομαι να σε παρω να παμε μαζι'' μου λεει .
Μετα απο λιγο βλεπουμε το αμαξι του να ερχεται φορτσατο.
Τοτε καταλαβαμε τι βλακεια καναμε.
Μολις λοιπον ο νεαρος μας ειδε στην σταση και τις δυο, δεν σταματησε καθολου. Κανει επι τοπου στροφη και φευγει παλι.
Καταλαβε φυσικα οτι του ειπαμε ψεματα
Αλλα ηταν τοσο χοντρο το ψεμα μας που δεν μας μιλουσε για αρκετες μερες.
Απο τοτε, δεν προσπαθησα να γελασω κανεναν .
Αλλωστε δεν μαρεσουν και τα ψεματα.
Τωρα πια μεγαλωσα και εβαλα μυαλο.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.