30-12-2008

Ασχημη μερα. Πολυ ασχημη για μενα. Δεν ξερω τι να πω. Τα εχω χαμενα. Καθομαι να γραψω τις σκεψεις μου και δεν ξερω τι να γραψω. Ειναι τοσα πολλα αυτα που θελω να πω για να ξελαφρωσω λιγο, αλλα δεν ξερω απο που ναρχισω. Εχει σταματησει το μυαλο μου. Μου συμβαινουν τοσα πολλα, τοσες δυσκολες καταστασεις, που δεν ξερω τι να σκεφτω, πως να τις αντιμετωπισω
Ολοι με λενε γερακινα και πρωτος και καλυτερος ο γιος μου. Μεχρι τωρα ετσι ενοιωθα και γω. Μια γερακινα με ανοιχτα φτερα, που μπορουσα και πετουσα οπου με χρειαζονταν, για να δωσω κουραγιο και δυναμη σε ολους. Αντεχα.
Τωρα ομως δεν μπορω να αντεξω αλλο.Τα φτερα μου τσακισαν. Δεν μπορω να πεταξω πλεον. Νοιωθω οτι τελειωσαν οι δυναμεις μου. Χαθηκε η αντοχη μου.
Οταν μια γερακινα βλεπει να σπαζουν τα φτερα των μικρων της τι μπορει να κανει; Πως να τους τα κολλησει;
Ετσι και μια μανα. Οταν βλεπει τα παιδια της να τυρρανιουνται, να γονατιζουν απο τις αναποδιες, τι μπορει να κανει; Πως να τα βοηθησει; Ποσο κουραγιο και ποση δυναμη μπορει να εχει αυτη η ερμη μανα;
Μπορει καποιος να μου πει; Πως να τα εμψυχωσω; Τι να τους πω; Τι να κανω για να τα βοηθησω; Εχουν στερεψει οι ιδεες μου. Μονο το δακρυ μου κυλαει σαν ποταμι. Η μονη μου ελπιδα ειναι ο ΘΕΟΣ. Μονο Αυτος μπορει να με βοηθησει. Μονο Αυτος μπορει να μου δωσει την δυναμη που χρειαζομαι ετουτη την δυσκολη ωρα. Μονο η αγαπη Του και η ευσπλαχνια Του μπορουν να με κρατησουν ορθια για να μπορεσω να τα στηριξω και να μην καταρρευσω τελειως. Και ξερω οτι παντα Αυτος ειναι πλαι μου. Μου το εδειξε και παλι σημερα, οπως και τοσες φορες. Τον ευχαριστω και Τον δοξαζω. Μου εδωσε ενα μικρο χαστουκι για να Τον θυμηθω-γιατι Τον ειχα ξεχασει τελευταια-. Μαγαπαει, οπως αγαπαει και ολον τον κοσμο.
Ας ειναι δοξασμενο το ονομα Του. Σευχαριστω Θεε μου, με ολη μου την ψυχη. Και ζητω να με συγχωρησεις. Χτυπα εμενα ομως. Οχι τα παιδια μου. Μονο εγω φταιω για ολα οσα μας συμβαινουν, γιατι σε ξεχνω και σε θυμαμαι μονο στις δυσκολες στιγμες μου.

Ηαγαπη ειναι αλιθινη, οταν ειναι παντοτινη.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Ηρθαν, περασαν. κοσμος πολυς στο σπιτι μου. Γελια , φωνες, τραγουδια.
Τιποτε απ΄ολα αυτα ομως εμενα δεν με αγγιξε. Τιποτα δεν μου γεμισε την ψυχη. Η απουσια σου με τρελανεκαι παλι.
Εχεις πολλα χρονια που εφυγες απο κοντα μου. Κι ομως, εγω νοιωθω πως ηταν χθες. Οσο περναει ο καιρος, οσο περνουν τα χρονια, οσο μεγαλωνω, τοσο εντονωτερη γινεται η απουσια σου στην ψυχη μου, στην ζωη μου. Κανεις δεν καταλαβαινει , τιποτε απο αυτο που με καιει. Εμαθα να παιζω θεατρο για να μην τους στεναχωρω.
Πινω, μιλαω, γελαω. Ηκαρδια μου ομως αιμοραγει ακομη. Μου λειπεις πολυ αυτες τις Αγιες μερες και ολες τις μερες. Εφυγες και μαφησες μονη σαυτη την ζουγκλα. Ησουν το στιριγμα μου, η παρηγορια μου, ο δικος μου ανθρωπος.
Οταν σε ειχα, σε στεναχωρουσα, σε ταλαιπωρουσα με την γκρινια μου και τις ιδιοτροπιες μου. Επρεπε να σε χασω για να καταλαβω οτι σε αγαπουσα πολυ. Οτι σάγαπω και οτι θα σαγαπω για παντα.
Ξερω ομως οτι θα συναντηθουμε καποτε και αυτη η κρυφη μου ελπιδα με κραταει ακομη ορθια. Και ξερω , οτι δεν θα χωρισουμε ποτε πια ξανα.
Η αγαπη που νοιωθω για σενα ειναι παντοτινη, γιατι ειναι αληθινη. Και ειναι αληθινη, γιατι ειναι ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ.

Ηαγαπη ειναι αλιθινη, οταν ειναι παντοτινη.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Το ποταμι κυλαει. Κυλαει με ορμη.

Κυλαει μεσα στην κοιτη χωρις σταματημο, χωρις κουραση.

Ξεκιναει απο τις βουνισιες πηγες και φτανει ως την θαλασσα, την πλατεια και γαλαζια.

Ετσι και το συναισθημα μεσα στην γυναικεια καρδια

.Κυλαει ασταματητα.

Κυλαει με ορμη και δυναμη.

Τρεχει.......

Που αραγε εκβαλλει τα ορμητικα νερα του;

Η ΑΡΓΩ

Βρισκεσαι στην ακρογιαλια της ζωης και την κοιτας σιωπηλος, αντικρυζοντας το πελαγος; Μπορεις να κανεις κατι καλυτερο. Μπορεις να σαλπαρεις στα ανοιχτα. Ποιος ομως ταξιδευει χωρις καραβι; Χωρις καποια ''ΑΡΓΩ''; Σκεψου πως ειναι καιρος λοιπον να μπεις και συ σαυτην την ''ΑΡΓΩ'', για το ταξιδι της ζωης. Και ξερεις ποια ειναι αυτη η ''ΑΡΓΩ''; Ειναι η προσπαθεια, ο κοπος, η θυσια. Αυτη θα σε φερει στους ωκεανους της ζωης, αγαπητε μου Αργοναυτη.

ΦΙΛΙΑ

Την εικονα της φιλιας, μην την αποτυπωσεις πανω στα νερα της κρυσταλλινης λιμνης , γιατι μολιςπερασει το διαβα σου απο κει, η λιμνη θα ξεχασει τουτη την μαγευτικη εικονα. Αποτυπωσε την καλυτερα στα νερα του πονου καποιας καρδιας, που παλευει για να βρει την αληθεια, γιατι αυτη η καρδια ποτε δεν θα λησμονισει την εικονα του φιλου σου και την δικη σου, την ωρα που της χαριζατε μια φωτεινη ακτινα απο το φως σας
. Αποτυπωσε την σε ενα μεγαλο ιδανικο, που για παντα θα αντανακλα για παντα δυο ενωμενενες μορφες, που το κυνηγησαν τιμια για να το πιασουν. Αποτυπωσε την στην καρδια σου , ως τα βαθεια γεραματα σου.

Aπο το youtube. .... Εκεινο το βραδυ ειπε '' τωρα αρχιζουν ολα'' Τον κοιτουσε και τα ματια της ελαμπαν. Κατα εναν περιεργο τροπο ειχαν τελειωσει ολα.Χωρις κανεις να πει τιποτα. Ο καιρος περνουσε και δεν μπορουσε να ξεχασει. Ολα της τον θυμιζαν. Εκεινος απο την αλλη, ηθελε να της πει πως την αγαπαει. Αλλα κατι δεν τον αφηνε. Τα δακρυα της, ενα με την βροχη. Και τοτε τον ειδε και της ειπε οτι την αγαπαει. Μετα απο λιγη ωρα, ανοιξε με τα κλειδια του. Τα κερια τον οδηγησαν στο δωματιο. Την ειδε.... Ειχε ακουμπησει το κεφαλι της στην φωτογραφια του κα πισω απο αυτην εγραφε ... ''Μπορει το τρενο της ζωης να με πηρε μαζι του, αλλα, την αγαπη μου για σενα δεν μπορει να την παρει κανεις. ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ.... ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ...... ΣΑΓΑΠΩ.

Θα φτιαξω κοσμο δικο μου και μεσα θα ζω. Οταν εσυ θα λες φυγε, τοτε αμαι σκια. Οταν εσυ θα λες οχι, σαν ναχω ακουσει το ναι θα αντιδρω. Οταν εσυ θα λες ελα, τοτε εγω θα φυγω ξανα μακρια. Εχω τρελο και πειραγμενο μυαλο. - Χατζηγιανης-.

ΜΗΝΥΜΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Να θυμασαι οπου κι αν πας, μονο στιγμες χαρας. Να βλεπεις τα πουλια πως κελαηδουν χαρουμενα.Τα αστρα πως παιζουν με το φως τους. Τις χρυσαφενιες ηλιαχτιδες στους γαλαζιους ουρανους.Περιπετειες ωραιες, αναμνησεις ζωηρες. Διωξε απο την σκεψη σου οτι σε στεναχωρει και οτι σε αγχωνει. Να θυμασαι πως πολλες φορες εχεις βρεθει μπροστα σε κυμματα. Δεν πνιγηκες ομως. Παλεψες και ακομη εισαι εδω, ζωντανος. Αγωνισου για την ζωη, με θαρρος και αισιοδοξια. Γεμισε την καρδια σου με αγαπη και συμπονοια. Οταν σουρχονται ολα δυσκολα στην ζωη και δεν εχεις ενα χερι να ακουμπησεις, τοτε νοιωθεις πως εισαι πολυ μικρος και χαμενος. Και τοτε νοιωθεις πως η ζωη δεν αξιζει. ΑΞΙΖΕΙ. Οταν γυρισεις και δεις γυρω σου την δυστυχια που υπαρχει στον κοσμο, η δικη σου δυσκολια θα σου φανει τοσο ασημαντη, που τα δακρια της λυπης σου, θα γινουν δακρια χαρας για τα δικα σου προβληματα. Τοτε ξερεις τι μπορεις να καταφερεις; Θα μπορεσεις , με την ανακουφιση που θα νοιωσεις, να βοηθησεις και τους αλλους γυρω σου. Θα ελαφρυνεις το βαρος τους και θα μεταδωσεις την δικη σου γαληνη, την δικη σου καλοσυνη και την δικη σου αισιοδοξια και σαυτους. Προσπαθησε. ΜΠΟΡΕΙΣ. Και θα δεις οτι δεν θα χασεις.

Η αγωνια μιας μανας.

Καθε μερα μπορει να φερνει την δικη της θυσια. Την δικη της ανακαλυψη η τον δικο της υμνο. Για μια μητερα σαν και μενα, δεν ειναι αρκετο να σκεφτεται να μιλαει η να γραφει. Εκεινο που χρειαζεται ειναι να ζει, να κοπιαζει μεχρει την τελευταια της αναπνοη, για να μεγαλωσει τις υπαρξεις, για τις οποιες ειναι υπευθυνη. Και γω, εχω ακομη να παντρεψω το ενα μου απο τα τρια βλασταρια μου, την κορη μου. Δεν ξερω ποσο θα ζησω ακομη. Δεν ξερω αν θα τα καταφερω να φερω εις περας και αυτη μου την υποχρεωση. Με τις φτωχες μου δυναμεις ομως και με ολη την δυναμη της καρδιας μου, θα προσπαθησω να τα καταφερω. Χωρις να παραπονιεμαι, χωρις να βαρυγγομω. Πιστευω πως ετσι θα αγωνιστουν και τα παιδια μου, να μεγαλωσουν τα δικα τους παιδια, με αγαπη, καλοσυνη και θετικες σκεψεις για την ζωη και τον αγωνα της. Αυτη την ανατροφη τους δινω και μακαρι να την ακολουθησουν.

Η ΑΓΑΠΗ

Η αγαπη,δινει. Η αγαπη, δεν ζηλευει. Η αγαπη , ενωνει. Η αγαπη ποτε δεν θα παψει να αγαπα. Οταν η αγαπη λειπει , η ζωη μας ειναι αδεια. Ουτε η δοξα ουτε το χρημα δεν οφελουν.

Λευκωμα

Εδω θα γραφω τις σκεψεις μου, οπως εκανα μικρη στο λευκωμα