Ειμαι παλι εδω, μαζι σας φιλοι μου και ειμαι καλα.
Χαθηκα για αρκετες μερες, αλλα δεν σας ξεχασα.
Διαβαζα τις αναρτησεις σας, αλλα δεν σχολιαζα ,
γιατι δεν ειχα αρκετο χρονο ελευθερο.
Πολυ τρεξιμο με τις δουλειες μας, πολλες υποχρεωσεις,
πολλες ευθυνες και πολυ αγχος.
Τρεχω. Τρεχω και δεν φτανω.
Θελω να τα προλαβω ολα.
Δουλεια, σπιτι, παιδια, εγγονια.
Μεχρι στιγμης, καλα τα παω.
Αντεχω και αποτι φαινεται, θα πρεπει να τα
καταφερω για πολυ καιρο ακομη.
Οσο μου επιτρεψει βεβαια Ο Μεγαλοδυναμος.
Μαρεσει ομως αυτη η κατασταση.
Ετσι νιωθω οτι υπαρχω.
Ετσι νιωθω οτι ΖΩ.
Ετσι ξεφευγω απο την ρουτινα.
Εργασιοθεραπεια λοιπον.
Ειναι η καλυτερη λυση , για να ξεφευγει το μυαλο μου,
απο τις βαρειες και περιεργες σκεψεις, που κατα καιρους με πνιγουν.
Θα χαθω παλι για λιγο, γιατι το τρεξιμο μου συνεχιζεται.
Ευχομαι να ειστε ολοι καλα και να περνατε ομορφα και χαρουμενα.
Σας αφιερωνω και ενα τραγουδακι, με ολη μου την αγαπη.
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναγνώστες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2010
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (9)
-
▼
2009
(72)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (9)
- ► Φεβρουαρίου (10)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2008
(12)
- ► Δεκεμβρίου (12)