Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Περνουν τα χρονια

''Πως περνουν τα χρονια
ονειρα γλυκα
σαν τα χελιδονια
φευγουν μακρια'' λεει ενα τραγουδι.

Αααχ... περνουν τα χρονια, χωρις να το παρουμε χαμπαρι.

Σαν χθες, θυμαμαι την πρωτη μερα που πηγα στα νηπεια.
Δεν πηγα μονη μου βεβαια. Με πηγε η θεια μου.
Ηθελε να με αφησει και να φυγει και ναρχοταν να με παρει μετα απο δυο ωρες.
Γελαστηκε ομως. Σιγα μην την αφηνα εγω.. Πατησα κατι τσιρηδες, που τρομαξαν ολοι. Κρεμαστηκα απο την κοτσιδα της,[ ειχε πολυ μακρια μαλλια] και την τραβουσα.

''Αν δεν μεινεις και συ μαζι μου, θα σου την ξεριζωσω'' της ελεγα.

Βρε προσπαθουσε να με καλοπιασει η νηπειαγωγος, δινοντας μου καραμελες, μπογιες, παιχνιδια..... αλλα εγω εκειιιι. Πεισμααα... ''Δεν μενω. φευγω και γω μαζι σου'' ελεγα στην θεια μου.

Τι να κανει η καημενη τοτε; Αναγκαστηκε να καθησει και κεινη μαζι μου.

Στην αιθουσα ομως, υπηρχε μονο το γραφειο και η καρεκλα της νηπειαγωγου σε μεγαλο μεγεθος. Ολα ταλλα τραπεζια και καρεκλες, ηταν μικρουτσικα. Τα ξερετε τωρα... Τ να λεω...

Καθησε λοιπον και η θεια μου σε ενα μικρο καρεκλακι, διπλα μου.
Μολις την ειδα εγω, μουφυγε το κλαμα και μεπιασαν τα γελια. Αρχισαν να γελανε τοτε και ολα τα αλλα παιδακια και μαζι μας και η δασκαλα και η θεια μου.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ. ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΗΚΑ με το περιβαλλον.

Ηρθε η ωρα για να φυγουμε.
Εγω, χαρουμενη εκανα σε ολους μια δηλωση.... '' αυριο θα ερθω μονη μου στο σχολειο και δεν θα γκρινιαξω ξανα, για να με φερει η θεια μου''

Τους χαιρετησα ολους και εφυγα γελωντας και χοροπηδωντας.

Ετσι και εγινε. Κρατησα την υποσχεση μου, παροτι ημουν μικρη.

Τωρα που μεγαλωσα ομως, πολλες φορες δινω υποσχεσεις χωρις να μπορω να τις κρατησω.

Απο τοτε, περασαν 42 χρονια. Ηαναμνηση ομως αυτη , εμεινε στο μυαλο μου, λες και ηταν χθες. Τοσο ζωντανη, μα τοσο μελαγχολικη τωρα πια.
Και λεω ''μελαγχολικη'', γιατι αρχισε να με φοβιζει η ηλικια μου. Αρχισα να σκεφτομαι οτι η ζωη μου αρχισε να μικραινει. Δεν ειμαι πια το μικρο και ξενοιαστο εκεινο κοριτσακι.
Ειμαι μια μεγαλη γυναικα, με παιδια, εγγονια, υποχρεωσεις και πολλες πολλες αναμνησεις, ευχαριστες και δυσαρεστες. Και με τον φοβο, οτι πλησιαζει η στιγμη που θα κλεισω τα ματια μου για παντα και δεν θα μπορεσω να ξαναδω τους ανθρωπους που αγαπησα.

9 σχόλια:

  1. καλο ξεκινημα κοριτσι μου αλλα πολυ μακαβριο τελος μπρρρρρρρρρρρρρ φτου φτουυυυυυυυυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η νοσταλγια ξεχειλιζει απο την αφηγηση της πρωτης μερας σου στο νηπιαγωγειο.
    Εισαι μια μεγαλη γυναικα τωρα πια αλλα κατα βαθος, οπως ολοι μας κρατας μεσα σου εκεινο το μικρο κοριτσακι ζωντανο. Και αυτο ειναι καλο για σενα γιατι οσο το εχεις μεσα σου τοσο ξεμακραινει ο φοβος για το αναποφευκτο τελος που ολοι μας θα εχουμε.
    Οσο για τις υποσχεσεις που λες οτι δεν κρατας μην σε νοιαζει,ολοι ετσι κανουμε. Αν μπορουσαμε να τις κραταμε ολες δεν θα ειμασταν ανθρωποι αλλα κατι σαν ρομποτ,
    Καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εφη μου ολα στην ζωη ετσι κυλανε .να χαιρεσαι για τις αναμνησεις σου και να ζεις με τους ανθρωπους που αγαπας την καθε μερα που περναει.να μην σκεφτεσε τον θανατο αν ειναι να ρθει θα ρθει.το σωστο ειναι να φευγουν πρωτα οι μεγαλοι.το δυσκολο ειναι να αποχαιρετας δικους σου ανθρωπους που δεν προλαβαν να ζησουν οσο εσυ, που δεν προλαβαν να γεμισουν απο οσες αναμνησεις που εχεις εσυ.και μην ανησυχεις εχεις ακομα καιρο μπροστα σου.εχεις εγγονια να μεγαλωσεις.εχεις να παρεις πολλες καλες στιγμες ακομα απο την ζωη σου.αλλωστε οι καλυτερες αναμνησεις σου δεν εχουν γινει ακομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ είμαι απόλυτα συμβιβασμένη με την ηλικία μου και δεν τρομάζω καθόλου. Εκείνο που μου προκαλεί εντύπωση είναι το πως ο χρόνος απαλύνει τις πληγές...Μοιάζει μ΄ένα αόρατο χέρι που περνάει μ' ένα σφουγγάρι και σβήνει όλα τα έντονα χρώματα κι αφήνει μόνο σχήματα σε παλ αποχρώσεις να θυμίζουν τα όσα έχουμε περάσει. Είναι όμορφο να βουτάς στον χρόνο και να βλέπεις τις έχεις δημιουργήσει γιατί η ζωή δεν έχει μόνο πίκρες...έχει και χαρές. Κι αυτούς που μας πικράνανε με χαρά θα πρέπει να τους θυμόμαστε, ως κομμάτι της ζωής μας.
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα χρόνια δυστυχώς περνάνε και περνάνε τόσο γρήγορα σαν αστραπή σε καταιγίδα! Το σημαντικό είναι όμως να τα ζούμε και όταν γυρνάμε το κεφάλι μας πίσω να έχουμε να θυμόμαστε όμορφες και δημιουργικές στιγμές! Να χαμογελάμε νοσταλγικά στις αναμνήσεις μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η ψυχή ούτε γερνάει ούτε πεθαίνει
    ακόμη πολύ μικρή είσαι για να σκέφτεσαι έτσι
    καλη σου νύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. To Milch είναι το πρώτο που πάτησε στον Άρη
    πρέπει να το σέβονται και να του δίνουν κοραλί σφουγκάρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εφη μου θέλω αισιόδοξα μηνύματα...και σκέψεις...
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και επειδη εισαι Μανούλα
    Χρόνια σου πολλά και καλά ....
    Πολλές τετοιες ευχες θα σου δώσουμε ακόμα γιατι αργει πολυ η μερα που δεν θα εισαι κοντα μας.

    Αρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
ειμαι φευγατη. ετσι λενε οσοι με γνωριζουν.

βραβειο

βραβειο
πηρα και γω βραβειο απο τον θαναση ευχαριστω

ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΔΕΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ

ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΔΕΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΕΔΩ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤAI ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ

ΒΡΑΒΕΙΟ

ΒΡΑΒΕΙΟ
Ευχαριστω τον SKROYTZAKO

BΡABEIO

BΡABEIO
Eυχαριστω τον alterego Γιαννη Παππα την fotini την elph και big mama